W popkulturze temat śmierci jest już od jakiegoś czasu pokazywany inaczej, niż powinno to wyglądać. A poza tym do samej śmierci każdy podchodzi nieco inaczej. Obecnie mam kontakt z osobami, które traktują ją nieco kontrowersyjnie.
W filmach, serialach lub anime tematyka śmieci powoduje, że bardziej chcemy obejrzeć dany tytuł. No przynajmniej ja tak mam. Gdy czytam o jakimś anime, gdzie w każdym odcinku leje się krew i sporo postaci umiera, to tytuł od razu ma u mnie plus i ciągnie mnie do oglądania czegoś takiego. Już od kilku lat, choć teraz jest to bardziej zauważalne, czarne charaktery w filmach są bardziej lubiane od tych dobrych głównych bohaterów. Jest bardzo dużo takich postaci, które odgrywają role drugoplanowe jak na przykład Loki, czy Darth Vader. Jednak coraz częściej czarne charaktery są głównymi bohaterami produkcji.
Było na przykład anime Death Note, gdzie główna postać była bardziej szara, niż zupełnie zła, ale pewnie i tak sporo osób traktowało go jako tego złego skurwiela. W serialach mamy Dextera i Hannibala, ale najbardziej podoba mi się takie podejście w filmach. Są bohaterowie, którzy są źli, a i tak przyjemnie się ich ogląda jak na przykład Dracula we wszystkich filmach o tym typie z ostrymi zębami. Twórcom Mechanicznej Pomarańczy udało się za to coś ciekawego. Alex DeLarge jest bezwzględnym młodzieńcem, którego z pozoru powinniśmy nienawidzić, a jednak często były sceny, w których mu współczuliśmy. Kolejnym przykładem może być Joker. W filmie Nolana jego kreacja była tak genialna, że aż przyćmiła postać Batmana. Po obejrzeniu tej części, ludzie oszaleli na jego punkcie i dzięki temu przypadł on jeszcze bardziej do gustu ludziom. Nawet widać to w filmach animowanych. Jest wiele animacji, gdzie czarne charaktery zostały tak świetnie stworzone, że głównie dzięki nim pamiętamy dany tytuł. A na przykład taki "Król Lew", dlaczego na tak długo zapadł nam w pamięci? Oczywiście dzięki pamiętnej scenie śmierci, podczas której dzieciak rozpaczał oraz przez Skazę, który był tym złym. Nawet w bajkach dla dzieci jest pokazywana śmierć.
W obecnych czasach spora cześć młodzieży lubi tematykę śmierci. Dlaczego na przykład Demonologia odniosła taki sukces? Bo nastolatki lubią słuchać gdy Słoń nawija o połączeniu kutasa z trupem. Patrząc na strony Facebookowe, albo Tumblr ciągle widzę wpisy związane ze śmiercią i nawet sporo osób to czyta. Choć to są akurat dzieciaki, które najczęściej potrzebują trochę uwagi. Tego już nie będę oceniał, bo się kiedyś na ten temat wypowiedziałem z Hildą.
A co z prawdziwą śmiercią, gdy ktoś naprawdę umrze? Jak dla mnie zawsze było to lepsze, niż to co jest teraz. Śmierć oczywiście powoduje, że wszystko nagle znika. Nie ma szczęścia, smutku, problemów i przyjemności. Chyba, że ktoś wierzy w to iż dusza pójdzie do nieba, gdzie jest lepiej. To już zależy od wiary. W moich oczach wygląda to właśnie tak, że jest spokój i tyle. A jeśli umrze bliska nam osoba? Tutaj pewnie wyjdę na skurwiela bez uczuć, ale nigdy jakoś bardzo nie ruszała mnie śmierć. Jako dziecko za bardzo tego nie rozumiałem, więc może być to jakaś wymówka, ale teraz i kilka lat wcześniej byłem już przecież tego wszystkiego świadom. I co? I nie było po mnie widać żadnych emocji. Nigdy nie płakałem po zmarłej osobie, ani jakoś bardzo tego nie przeżywałem. Uważam, że jeśli ktoś umrze, to nie ma go i tyle. Nie da się tego zmienić, więc po co rozpaczać. Miesiąc temu nawet umarła moja przyjaciółka i bardziej gardziłem jej śmiercią, niż współczułem.
W dzisiejszych czasach zupełnie inaczej podchodzi się do śmierci, niż kilkanaście lub kilkadziesiąt lat temu. Oczywiście na pewno są osoby wrażliwe, które w ogóle nie lubią patrzeć ani myśleć o śmierci, ale obecnie jest to dość trudne, patrząc na to wszystko co się wokół nas dzieje.
Nigdy o tym nie myślałam ale muszę dodać, że takie kwestie zdecydowanie fajnie jest znać i wiedzieć jak sobie z nimi poradzić. Od siebie na pewno polecam każdemu doskonałą pomoc z https://psycholog-ms.pl/zakres-pomocy/ i wiem, że ona jest bardzo skuteczna.
OdpowiedzUsuń